{{ttkberlaar}}

Alles mocht en niets moest na de 1-6 nederlaag van de heenronde. Wel hoopte Dylan Berlaar om meer weerwerk te kunnen bieden dan in de eerdere confrontatie.

In de eerste wedstrijd moest Lauren Enghien (B0) de duimen leggen tegen de Engelse sterspeler Paul Drinkhall (A3). Lauren snoepte de wereldtopper knap een set af, maar daar bleef het bij. In match twee moest Tom Van Schil (B0) aan de slag tegen opslagwonder Craig Bryant (B0). De partij werd slechts in de vijfde set beslist: 2-3 voor Tom, zodat de bordjes weer in evenwicht kwamen.

Dan was het de beurt aan Florent Lamoque (A19). Zijn tegenstander was Yannick Maes (B0). De jonge thuisspeler liep uit tot 2-1, maar Lamoque kwam terug. In de vijfde set trok Maes met 14-12 de winst naar zich toe. In het dubbelspel moest Dylan Berlaar stunten om dit niet ingecalculeerde verlies goed te maken. En dat gebeurde. Na een spannende vijfsetter (weeral) trokken onze jongens aan het langste eind, zodat de tussenstand 2-2 gelijk werd. De kwakkelende Berlaarse dubbel van in het begin van het seizoen toonde dat topprestaties ook mogelijk zijn. Van Schil-Lamoque beginnen beter op mekaar ingespeeld te geraken.

Na de stuntoverwinning in het dubbel was een overwinning plots niet meer zo onmogelijk als het een halfuur eerder leek. Met nog een quasi onhaalbare wedstrijd tegen Drinkhall te gaan, kon de ploeg zich wel geen enkel zwak moment tegen de twee andere spelers meer veroorloven. Eerst ging Tom Van Schil zoals verwacht voor de bijl tegen Paul Drinkhall. Ook Tom toonde zijn vorm en kon een setje meepikken.

De twee beslissende wedstrijden begonnen met een match van Lauren Enghien tegen Yannick Maes. Die laatste zat op rozen na de eerdere overwinning tegen Lamoque en kon tegen Lauren die lijn doortrekken. Het werd 3-0. De laatste wedstrijd van Florent Lamoque tegen Craig Bryant deed er dan ook niet meer toe. Na slopende vijfsetters in enkel en dubbel liet Florent voor de laatste match verstek gaan.