Zonder Jean-Michel Saive was het al zeker dat er een nieuwe Belgische kampioen zou opstaan. Robin Devos en Cedric Nuytinck kregen de beste titelkansen toegewezen, maar iedere deelnemer zag zijn kansen schoon om de legende op te volgen.

Zo ook Lauric Jean, die in de kwartfinales zijn revanche nam voor de verloren finale van 2010 tegen Yannick Vostes. Een ronde later nam Lauric zijn voormalige schoolgenoot Robin Devos te grazen in zes sets. Nuytinck won zoals verwacht logisch van zowel Indeherberg als Merchez in twee sets.

De finale was van korte duur. Lauric maakte er een one man show van en gaf nauwelijks iets prijs tegen Nuytinck. De Waal won uiteindelijk in vier sets de titel die hij in 2010 net niet haalde.

{tab=1/8ste finales}

• Robin Devos - Tim Janssens (4-0: 10, 9, 7, 5)
• Hervé Delporte - Kilomo Vitta (4-2: 9, 9, 9, -10, -11, 8)
• Lauric Jean - Ludovic Bierny (4-2: 9, -10, 9, -9, 2, 7)
• Gaetan Swartenbrouckx - Yannick Vostes (2-4: 9, -8, -6, 5, -11, -12)
• Benjamin Rogiers - Martin Allegro (2-4: -10, -8, 7, 5, -10, -13)
• Marc Closset - Cedric Merchez (0-4: -8, -5, -4, -6)
• Julien Indeherberg - Florent Lambiet (4-3: -4, 12, -9, -8, 7, 7, 8)
• Jan Poel - Cedric Nuytinck (0-4: -9, -5, -4, -7)

{tab title="Kwartfinales"}

• Robin Devos - Hervé Delporte (4-0: 7, 1, 8, 10, 2)
• Lauric Jean - Yannick Vostes (4-3: -14, -11, 8, 7, 3, -3, 8)
• Martin Allegro - Cédric Merchez (0-4: -11, -9, -8, -4)
• Julien Indeherberg - Cedric Nuytinck (2-4: 8, -7, -4, 9, -5, -7)

{tab=Halve finales}

• Robin Devos - Lauric Jean (2-4: 4, 4, -9, -6, -10, -14)
• Cédric Merchez - Cedric Nuytinck (2-4: -11, 7, -4, 6, -7, -4)

{tab=Finale|active}

• Lauric Jean - Cedric Nuytinck (4-0: 7, 9, 6, 4)

{/tabs}